Vandaag stond ik dan weer met volle moed aan de start van de 3e etappe. ik wilde mijn slechte uislag van gisteren graag rechtzetten maar dat liep anders. De hele dag van voren koersen bleek erg ondankbaar. Het peloton ging als een losgeslagen horde op pad naar de eerste beklimmingen ! Er werd gekwakt en gesmeten. Ik bleef, voorin zeker omdat ik wist hoe zwaar de 2e beklimming was van de dag daar wilde ik toeslaan. Ook die klim had ik met Andreas al verkend ! Zoals ik had gepland ging het dan ook. Het eerste stuk ging snoeihard maar ik kon me snel van voren plaatsen en trok vol door naar de eerder onsnapte klassementsleider en een ploegmaat van hem. Er ontstond een groepje dat alsmaar groter werd omdat er niet werd doorgereden. het regende aanvallen en ik moest bij serieuze uitvallen steeds mee. Dat gold niet voor iedereen omdat er toch veel grotere ploegen in de wedstrijd zaten hadden die altijd wel een mannetje om mee te sturen.
Later reed reden er nog 2 man weg en daarop volgde er een ontsnapping van nog een aantal man. Daar zat ik helaas weer niet bij! Ik probeerde een achtervolging te organiseren maar niemand wilde echt helpen. Zo liep ik dan weer achter de feiten aan!
Ik reed op de laatste beklimming weg en werd 100 meter van de finish weer ingerekend, toen had ik het echt gehad en heb ik Andreas getroffen die na 10 km al een klapband had gehad.
We hadden ons snel omgekleed en zijn meteen naar huis gereden onder het motto : volgend jaar beter!!
Groeten Lars
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten