Helmaal alleen op kop stoempend om het peloton op achterstand te houden! hopen dat ze twijfelen en er geen serieuze achtervolging wordt ingezet. Nu nog maar 3 KM! De finish al in zicht ! Yes het is binnen! Toen werd ik wakker met houten benen en dacht als ik zo moet koersen vanmiddag in Retinne zal het tegenvallen.Ik besloot eerst nog een stukje op de MTB mee te gaan met het groepje van mijn vader om de benen wat los te maken. Op het eerste klimmetje kon ik meteen mijn verkoudheid er een beetje uitfietsen en de beentjes voelde steeds beter aan
Nadat ik een uurtje met hun had meegefietst ben ik naar huis gereden en om een uur vertrokken naar Retinne dat dicht bij Luik ligt. Om drie uur hadden we start en het parcours van 4,5 km is met een heuveltje van 300 meter met een stijgingspercentage van ongeveer 8 a 9 procent pittig genoeg. De heuvel moest dan ook veertien keer beklommen worden en zodra je bovenkwam stond er een heftige wind op de kop.Omdat de weg daarna valsplat doorliep was het voor vele niet gemakkelijk om dat stuk te overleven.
In de eerste paar rondes regenden het dan ook aanvallen en moest ik er even doorheen komen omdat ik last had van mijn verkoudheid.Eenmaal over de eerste adem heen ging het wel goed maar niet super. Dus ik besloot om me gedeisd te houden tot later in de race.Na ongeveer half koers was er de eerste serieuze ontsnapping met een man of 10 daar zat ik meteen bij maar omdat er geen samenwerking op touw werd gezet kwam het peloton al gauw terug. vier ronden voor het einde zag ik mijn kans,iedereen om mij heen zwoegde de klim omhoog en op het valsplatte gedeelde probeerde een paar man weg te rijden. Ik zag dat het de jongens op kop uiterste krachten koste om die mannen terug te halen! Zodra ze werden ingelopen en het stil viel plaatse ik mijn aanval( Cancellaraatje)! Het moment was perfect en sloeg meteen een gat van een paar honderd meter! Ik zag het peloton niet meer en de eerste doorkomst alleen was als in mijn droom! De mensen keken een beetje vanaf de kant van wie is dat dan? en toen ze me een ronde later nog aan de leiding zagen begonnen ze spontaan te klappen en mij aan te moedigen! Ik hoopte dat het peloton op achterstand bleef maar alleen door die heftige wind te boksen was ook niet echt te doen. Ik baalde dat ik alleen zat en dat er niemand was meegereden! 2 ronden voor het einde werd ik dan nog ingelopen! Jammer! uiteindelijk werd ik 25e. Ik heb het iniedergeval geprobeerd een droom waar te maken.
Groeten Lars
Geen opmerkingen:
Een reactie posten