De ardennen zijn altijd al een verraderlijk terrein geweest in mijn beleving.Dat was al vroeger toen ik daar met scouting kwam. Vergat je de trui in de tent als je een avond hike ging lopen gegarandeerd dat je rillend van de kou thuis komt ondanks dat het net nog 30 graden was! Is er regen voorspeld neem maar een jack mee ook als de lucht strak blauw is want anders is het nog een lange weg naar huis op je fietsje als de temperatuur even 10 graden zakt!Zo was het vandaag ook een beetje met mij gegaan...
Al om zeven uur zat ik in de auto vanochtend op weg naar Malmedy. Eenmaal aangekomen en ingeschreven startte ik rond 20 over negen om een mountainbike marathon 115km te rijden waarvan ik er uiteindelijk maar 45 van had gereden!
Ik had als fiets gekozen voor de Specialized Epic omdat ik hoorde dat het parcours best technisch was en ik met een fully dan iets makkelijker uit de voeten kon. Enige probleem was dat ik met mijn bandenkeuze een beetje te optimistisch was. Mijn keuze was na het iennemienemutte niet de Conti X-king geworden maar de Schwalbe Racing Ralph die minder profiel heeft en daardoor dus lekkerder loopt. Maar dan ging ik daardoor ook uiteindelijk harder op mijn bek omdat het op de technische stukken overal spek glad was! Ik viel twee keer waarvan de eerste keer het hardst.Door een gladde boomwortel schoof mijn voorwiel weg en met de snelheid van dat moment was ik snel plat gegaan.Met die val kwam ik op mijn schouder terecht en het is uiteindelijk wel dik en blauw maar ik ben op dat moment gewoon doorgegaan. Daarna gleed ik van het pad af door mijn gladde bandjes in een steile afdaling ( waar ik een man in stijl met lange ei nog even voorbij reed) en kwam ik gelukkig op een zachte struik terecht. Ik liet wat lucht uit de banden tot twee keer toe en toen ik eenmaal bijna op de velg zat kon ik toch nog geen echte grip houden op de gladde stenen en de glibberige modderlaag die bovenop de harde ondergrond lag. constant moest ik mijn snelheid aanpassen en steeds meer verloor ik het moraal om door te rijden ondanks dat mijn benen super voelden!
Op een van de kenmerkende planken paden die je overal ziet boven op de Baraqeu Michel stond er iemand van de wedstrijdorganisatie die ons zei dat we moesten lopen omdat de planken glad waren ( en die waren lopend ook al spekglad). Zo kwam ik in een gesprek met een man die vroeg of ik uit de tweede startbox kwam want hij hoopte dat hij al de aansluiting naar de tweede groep had gemaakt die tien minuten voor ons startte. Helaas ik kwam ook gewoon uit het derde vak! Hij vertelde dat hij de Ardenne Trophy ook al had gereden twee weken geleden maar altijd met een beetje meer ontzag startte voor dit terrein dan dat in Theux. Je moet een beetje respect hebben voor de Baraqeu Michel en een beetje nederig blijven dan komt alles wel goed. Bij mij viel meteen het kwartje ik ben al zoveel en zo vaak in de Ardennen geweest dat ik een beetje te zelfverzekerd van start ben gegaan zonder enige zekerheid in te bouwen voor als het onderweg eens tegen zou gaan zitten! Sukkel!Toen verdween mijn moraal helemaal als sneeuw voor de zon.
Zodra we de grote weg overstaken ben ik dan ook rechtsaf geslagen en de baraqeu afgedaald naar Malmedy wetend dat ik dit gevecht niet ging winnen van de Ardense bossen. Volgend jaar BETER en BETER voorbereid.
Eenmaal thuis aangekomen heb ik me snel gedoucht en weer een nieuw setje fietskleding aangetrokken! Even op de racefiets lekker uitblazen. Al gauw had ik er de grote versnelling weer op liggen en raffelde ik een rondje Valkenburg in rap tempo af om op tijd terug te zijn om de finish van het NK op de weg te zien! En wat zag ik daar Limburg is weer in de race klasse gereden Robbie!!!
Groeten Lars
Geen opmerkingen:
Een reactie posten