Lac de Cherapont is naar mijn mening de mooiste koers van het seizoen in de Belgische amateur competitie! Ondanks dat ik met deze wedstrijd een haat liefde verhouding heb is de liefde meer de overhand gaan krijgen na gisteren! Mijn derde plek gisteren is daar natuurlijk de reden van want zeg nou zelf als het goed gaat op de fiets is alles leuk en dan wordt het afzien ook wat dragelijker.
Het Parcours is een echt iets voor klimmers met twee beklimmingen van bijna 1 kilometer en de tweede van ongeveer 2 kilometer moet je toch al over de betere klimcapaciteit beschikken.De stroken tussen de beklimmingen zijn geen meter vlak en het regende de hele middag ook nog dus dat maakte de koers nog selectiever! Enige minpunt van het parcours is dat de finish vlak na een afdaling ligt en dat nekte me helaas omdat ik het niet echt van mijn sprint moet hebben en mijn twee medevluchters voor moest laten gaan.
Toen we eenmaal het startsein kregen ging het peloton de eerste beklimming rap in en ik merkte dat mijn benen al uitzonderlijk goed aanvoelden. Na de afdaling in te zijn gegaan met 68 per uur kwamen we in het dal uit waar we dan later de langste beklimming zouden aansnijden en daar plaatste ik mijn eerste demarrage. Ik wilde in de beklimming altijd mijn eigen tempo kunnen rijden zodat ik niet hoefde te reageren op tempo versnellingen en de rest daardoor gedwongen was om eerst op mijn wiel te komen. Al gauw sloten wat renners aan en ik keek achterom en zag al een hele bende lossen in de eerste doorkomst.Er vormde zich weer een grote groep en ik hield me schuil voor weer het eerste klimmetje op te vliegen dat ging perfect en ik las op mijn nieuwe Garmin edge 500 teller dat ik aan 25 per uur bergop reed. In de afdaling trok ik door in de hoop zo een kopgroepje te organiseren maar een kilometer later werd de wedstrijd stilgelegd omdat de voorrij auto een verkeerde weg was ingeslagen. Ik baalde stevig maar toen we eenmaal vertrokken wisten we ons weer met vier man los te maken van de al uitgedunde groep.
Na de vierde doorkomst reden er twee man weg toen ik nog in de groep zat en ik probeerde in een ruk het gaatje dicht te rijden maar dat lukte niet, na de afdaling was ik er nog niet bij en ik wist zeker dat ik alleen ook niet bij die twee zou geraken. Als geroepen kwamen dan ook de zes achtervolgers waardoor ik me liet inlopen. Het tempo bleef strak en ik hoopte dat we een beetje op de koplopers in zouden lopen en ja hoor onder aan de beklimming zag ik ze rijden.Dan nu maar eens proberen een Gilbertje op te voeren en boven aan de klim sloot ik aan bij de twee en de zes waarbij ik in de groep zat kon ik al niet meer zien boven aan de beklimming.
We reden met drie man vooruit en er kwam nog een vierde aansluiten en eentje van de eerdere vluchters moest helaas voor hem lossen. In de laatste omloop bleven we bij elkaar en ik pareerde nog een aanval en maakte hem duidelijk dat we beter nog even samen konden werken omdat het nog zeker tien kilometer naar de finish was. De hele tijd probeerde ik wel het tempo omhoog te schroeven op de stukjes valsplat en trok ik steeds wat harder door als ik op kop moest komen om de twee metgezellen zo veel mogelijk af te matten omdat ik wist dat ik de zwakste sprinter ben.
Met nog 3 kilometer te gaan begon het steekspel en kon ik makkelijk in de wielen blijven maar na mijn aanval pakte ze me in de afdaling terug en kon ik niet meer van kop af ! Op de meet werd ik geklopt door de twee die allebei een super tegenstander bleken en dat geeft ook een hoop voldoening!
Hopelijk gaan ik mijn vormpeil vasthouden en kan ik volgende week schrijven over mijn eerste overwinning :)!
Groeten Lars
