dinsdag 31 juli 2012

3de Etappe Giro delle Dolomitti, Bolzano 143 km

Gisteren hebben de mannen een relatief rustige etappe gereden.In iedergeval dat deed de organisatie denken.De beklimming die gisteren werd voorgeschoteld was toch iets pittiger dan gedacht en met de zware Fedaia van gisteren in de benen werden de spiertjes toch weer even aangespannen. Hieronder de verslagen van Frank en Jack.Jullie zitten al op de helft mannen !!



Frank:
Dachten wij vandaag een rustigere tocht te krijgen. Tenminste, dat wilde de organisatie ons doen geloven. Na een aanloop van een 45 kilometer ging het bergop. Eerst geleidelijk aan, stijgingspercentage van 5%, maar dat werd al snel rond de 10. En dat stond dus niet in de routebeschrijving ! Life wasn't meant to be easy...... Desondanks een mooie klim van bijna 24 kilometer naar 2011 meter. Prachtige vergezichten. Morgen rustdag, dus we kunnen enigszins bijkomen.

Ciao,

Frank

Jack:
vandaag de 3e etappe, 143 km lang, 1 beklimming van de Maso Corto 2011 mtr. Op papier leek het een gemakkelijke klim te zijn, maar in werkelijkheid was het een onregelmatige klim waar gemakkelijke stukken afgewisseld werden met steile van 10% en soms wat meer. De tijdrit bergop van 14,3 km in minder dan 1 uur gedaan. Vandaag gelukkig geen last van de zware beklimming van de Fedaia gisteren. Morgen rustdag en dan donderdag de rit waar ik me erg op verheug; de koninginnerit over Passo Gardena, Pordoi en Sella.

bona sera
Jack


maandag 30 juli 2012

2e Etappe Giro delle Dolomitti,



Hier het verslag van de tweede etappe waarin in weer stevig geklommen moest worden.Het algemeen klassement kun je via deze link terugvinden http://www.girodolomiti.com/Classifiche.aspx.
De eerste vermoeidheid begint al te komen zoals op de foto hier beneden:)

 Foto: Jack begint of te gapen uit verveling?! Of ze kunnen beter gauw een bed aanschuiven :).


 Huub en Jules:
Na een eerste dag warmgedraaid te zijn, begon vandaag het echte werk. Twee cols van boven de 2000 meter. Goed te doen dus?? Na de eerste beklimming, passo Valles, was er hoop. Klim liep lekker, misschien zelfs wel iets te lekker.
Na een mooie afdaling, begonnen we met frisse moed aan de tweede beklimming, passo fedaia. Omschrijving door organisatie: minimale stijging van 11 % met pieken van 14% gedurende 9,3 km, die Strecke verläuft in diesem Abschnitt gradlienig und ist auch vom psychologischen standpunkt ein echter Leidensweg. Hier was niets van gelogen. Afzien, terwijl het italiaanse testosteron je om de oren vloog.
Inmiddels hersteldrank genuttigd, wel verdiend, ook al zat er geen podiumplaats in.
Morgen is weer een dag, ronde missen stift de lippen maar al vast.
Ciao

 Morgen meer! Succes mannen nog 4 etappes te gaan!

Ze zijn vertrokken !! Giro del Dolomitti 2012





Ze zijn vertrokken !!

Gisteren stond voor onze mannen de eerste etappe van de Giro Del dolomiti op het programma en de eerste toon is al gezet zoals je in deze verslagen kan lezen.Wil je op de hoogte blijven dan check Lar's weblog of houd facebook in de gaten !!

Mischien raak je net zo enthousiast als onze rijders! De Giro Dolomitti is voor de grote massa nog een onbekend evenement.Maar zeker niet onintressant als je van afzien en klimmen houd!!Het peloton rijd elke dag gezamelijk onder begeleiding van motoren en volgauto's waar dan op de beklimmingen ieder voor zich een tijdrit rijd.Daarop wordt het klassement gebaseerd dus keep update en zorg dat je niets mist van dit top evenement!



Hier de twee verslagen van gisteren.

Harry:
Pittige opening vandaag van de Giro delle Dolomiti met twee klimmen. Meer dan 600 deelnemers dus dik 3 Tourpeletons qua omvang. Onderweg alle talen gehoord tussen Noors en Italiaans. En natuurlijk os eigen dialect. De klim naar Larchenwald (1349 mtr) was constant minstens 10% en ruim 10 kilometer lang. Het weer deed zijn eigen ding: 32 graden en later onweer & regen. Na fantastisch lange afdaling retour Bolzano. De kop is er af met een klimtijd over de Larchenwald van 1.23 uur, de benen zitten er nog aan...

Paul:
Zwaar en kl..., ik ging ook zwaar naar de kl..., dat is de wielerterm voor afzien.Voor een eerste klim hadden de jongens van de organisatie toch wel meteen een flinke beproeving uitgezocht.
De klim naar Laerchenwald. Eeuwig mooi qua landschap.., dat wel. 4 Kilometer voor begin van de klim kreeg ik meteen te maken met de perfecte organisatie.
Ik reed lek en binnen 3 minuten stapte er een monteur uit een auto met blauwe handschoentjes aan en deed in 5 minuten waar ik zelf zeker een kwartier voor nodig heb....., perfect.
Voor de rest werkten de materialen van Toma Cycles het beter dan mijn benen.


maandag 9 juli 2012

Gouvy lac de Cherapont zondag 8-7-2012



Afgelopen zondag reed ik voor de 5de keer de wedstrijd in Gouvy, Lac de Cherapont.Ik denk wel de zwaarste omloop in de ecw competitie.Vijf keer een omloop van twintig kilometer met glooiende wegen en twee beklimmingen waarvan een twee kilometer lang is.
Pauline ging mee als morele support en die had ik ook wel nodig want tijdens de start regende het pijpenstelen.Afgelopen jaar werd ik derde in deze wedstrijd en ik wilde graag wel beter doen.Dit leek achteraf een beetje te hoog gegrepen.Vaak heeft deze wedstrijd vanwege de zwaarte wel een tactisch tintje.Veel renners durven niet meteen voluit omdat er nog zoveel beklimmingen volgen op de te rijden 80km.Ik was anders van plan en had een sterke bondgenoot die hetzelfde dacht.Op de eerste doorkomst van de lange klim ging ik voor het peloton uit rijden om een aanval uit te lokken en die kwam we raakte gauw met een groepje voorop doordat ik bovenop de klim gauw hulp kreeg van de regerend wereldkampioen Simon Collard.Hij wilde ook niet wachten op eventuele aanvallen en we reden meteen strak door wat al voor een shifting zorgde.Er zaten nog een aantal renners net op het goed moment voorop en die sloten gauw aan zodat we met een kopgroep van tien waren.Jammer genoeg reed Collard lek na 20 kilometer en kon niet meer terug keren.Dit zorgde in eerste instantie voor een mindere samenwerking maar gelukkig schoot alles gauw weer in gang.
toen we de laatste ronde ingingen probeerde ik het niet direct op een sprint aan te laten komen en reed meerdere malen weg maar mijn medevluchters reden nooit echt door of konden het tempo niet vasthouden om voorop te blijven.Op de laatste beklimming probeerde ik nog wat extra balast te lossen maar niemand reageerde want de groep had blijkbaar geen interesse en wilde bij elkaar blijven.Dus boven op de klim werd het treintje weer gevormd en reden we door naar de finish.Plots kwam ploegmaat Kristof Wielfaert aansluiten vanuit de achtergrond reed hij het gaat dicht naar onze kopgroep sterk staaltje fietsen was dat! Hij vroeg aan mij wat ik wilde en of ik nog fris was waarop ik antwoorde dat ik op de sprint zou proberen het beste eruit te halen en als hij kon de koers maar moest winnen.Dat flikte die ook nog ! Hij reed weg op twee kilometer van de finish en wist zo te winnen ! fantastisch wat een prestatie!Ikzelf sprintte naar een vijfde plek.Ik was toch content vroeg in de aanval en een top vijf resultaat de vorm komt langzaam terug.Voor de Ronde van Ransdaal en de Ronde van Luik hoop ik dan echt weer top te zijn. We zullen zien hopelijk is het dan eindelijk eens zo warm dat de mussen van het dak vallen.... dat is meer mijn weer!

Groeten Lars


3 seconden (tijdrit Fromberg woensdag 4-7-2012)



Drie seconden was afgelopen woensdag het verschil tussen weer een overwinning in de Chrono Trofee of een tweede plek.Vooral te wijten aan mijzelf.Doordat ik teveel risico nam in de voorlaatste bocht vloog ik met hoge snelheid over een hobbeltje in de weg vlak voordat ik de bocht instuurde.Dit zorgde ervoor dat mijn achterwiel omhoog stuiterde en ik geen juiste lijn meer kon aansnijden en rechtoor het veld in reed! Gelukkig niet gevallen maar wel de kostbare seconden verloren die ik op het einde tekort kwam.
Op dinsdag reed ik al eens op het parcours om te verkennen maar omdat er toen zoveel grind in de bochten lag kon ik die niet op volle snelheid uitproberen dat is waarschijnlijk waarom ik de oneffenheid in de weg niet voorzien had.De rest van het parcours kon ik vlotjes afleggen maar ik merkte dat ik erg diep moest gaan voor het maximaal rendement te behalen.Omdat ik vorige week nog even lekker ziek werd had ik sowieso al mijn twijfels maar een tweede plek was uiteindelijk geen slecht resultaat maar als je weet dat er winst in had gezeten valt het natuurlijk wel een beetje tegen.Nu op naar Panheel eind augustus en hopelijk weer een goed resultaat als leider van het Chrono Trofee klassement.

Groeten Lars

 Foto's met dank aan Theo Gelissen.
En natuurlijk moet ik niet mijn trouwe supporters vergeten te bedanken voor alle aanmoedigingen.Bedankt Pauline,Mam en Pap , Jacob en Jan ,Jan m,Wiel,Sjaak,Hans Dennis en alle anderen die ik nog niet genoemd heb!

maandag 2 juli 2012

Ronde Gaumiase 2012

Nu ik dit op mijn laptopje typ is het alweer twee weken geleden sinds ik de Ronde Gaumaise heb gereden in de mooie gelijknamige streek in België vlak tegen de Franse Grens.
De wedstrijd heeft een aardige uitwerking op mijn lichaam gehad met een week flinke verkoudheid en griep/buikgriep als gevolg.Vandaag heb ik dan ook weer een lekker trainingkske kunnen rijden en voelde weer de macht langzaam in de benen terugkomen.Overmorgen rijd ik de Tijdrit op de Fromberg en hoop dan toch wel weer volledig hersteld te zijn,zeker omdat ik nog steeds leider in het klassement ben van de Tijdritecompetitie bij de Amateurs.



Maar toch nog even terug naar de Gaumaise waar ik met gemengde voornemens aan de start stond.Ik wilde hier graag vlammen en dat al meteen op de tijdrit zoals ik voorgaande jaren al eerder deed.Dat lukte niet helemaal doordat ik erg vroeg stond ingedeeld op de startlijst arriveerde ik net een uurtje van tevoren aan de start.Ik verwachte dat de startijden zouden volgen zoals het vorige jaar het behaalde resultaat was en toen was ik 11de in het eindklassement dus zou ik laat starten.Jammer dan ! Dus hals over kop inrijden en om kwart voor zeven startte ik.Al gauw merkte ik dat de voorbereiding niet top was maar ik voelde ondanks alles goede benen en zetten toch nog een snelle tijd neer.Achteraf bleek ik de 37e tijd van bijna tweehonderd te hebben en gaf maar 40 seconden toe op de winnaar die een ongelooflijke moyenne van 48kmh per uur fietste!Mijn conclusie slechte voorbereiding maar het niveau bleek ook een stuk hoger dit jaar omdat de eerste vijftig van het peloton allemaal maar op luttele seconden van elkaar verwijderd zaten na de tijdrit.Onze gehele ploeg reed nagenoeg dezelfde tijd.Op een na, Richard Engelbert  die reed knap een derde plek en werd automatisch de kopman voor de Ronde Gaumaise.


Op Zaterdag reden we vooral een regenachtige etappe het regende van begin tot einde.Ik was die dag nog niet echt bezig met het klassement van Richard en ik wilde mezelf vooral goed handhaven in het peloton om een korte uitslag te rijden of misschien in een ontsnapping mee te zitten.Al gauw merkte ik dat de benen niet top waren maar ik zat nog voorin de koers en dat was een goed gevoel.
De laatste plaatselijke omloop vroeg Gilles aan mij of ik Kristof aan de bergpunten wilde helpen want hij en de andere konden niet meer en ik dan toch het hards bergop kon knechten.Ik wrong me gauw naar de voorste gelederen door de modder en het gras omdat de aanloop naar de klim maar een hele smalle weg was.Voorin aangekomen dreef ik het tempo op met Kristof in mijn wiel.Toen Bas Raas wegreed pareerde ik hem op volle snelheid en Kristof schoot uit mijn wiel en pakte de laatste punten die hem nog zekerder van de Bergtrui maakten!Die laatste omloop werd een hel voor mijn want de inspanning voelde ik pas echt toen we de grote weg opdraaiden en we vol op een lint gingen door de hoge snelheid.Gauw kon ik weer voorin aansluiten en trok Richard Engelbert in mijn wiel mee naar de voorste gelederen.Meteen reed ik naar de kop om daar het tempo hoog te houden om verdere ontsnappingen te voorkomen tot aan de laatste beklimming. De laatste beklimming kwam ik nog goed op maar het valsplat naar de finish werd er teveel aan.ik finishte als laatste van onze groep maar toen ik achter me keek dacht ik nog waar is de rest gebleven.We finishte met 27 man door het bare weer werden andere renners op serieuze minuten gereden.Oef!Toch niet zo slecht gereden zat er toch weer bij:)

Dag drie. Zondag, Vanavond zou ik weer bij mijn lief op de bank zitten.Het was gelukkig wel droog  en het zonnetje scheen ook nog, wat wilt een renner nog meer.Ik zou deze dag alleen maar werken voor de ploeg het werd een zwaar parcours met vele hoogtemeters en Richard stond nog steeds virtueel op een derde plaats en Kristof zou als we alles goed deden de bergtrui mee naar huis nemen.
In het begin liet ik een gat vallen voor ploegmaat Gilles Stevens die met een kopgroep van 8 wegreed om de eerste bergpunten in te pikken zodat Kristof langer kon schuilen in het peloton.Het peloton kwam te snel terug om het plan van Gilles tot een goed einde te laten brengen maar het zorgde er wel voor dat ik de twee mannen goed voorin kon houden en dat het initiatief niet bij onze ploeg lag om te rijden.
Bij de eerste beklimming pakte Kristof de Bergpunten doordat hij steeds aanviel en ik constant op het derde of tweede wiel zat om een gat te laten vallen.Dit deden we bij alle twee de bergsprints en dat pakte steeds perfect uit.Ook zorgde ik dat ik het tempo zo opvoerde aan het begin van de klim dat er renners niet weg konden rijden van ons en Kristof zich perfect kon torpederen voor de laatste meters.
In de plaatselijke ronde zat ik wat van achteren en daar zag ik ineens Richard ook zitten eenmaal bovenop de klim reed ik hem helemaal naar voren langs een lang lint van renners tegen de wind in met een snelheid van zeker 60 per uur! De weg liep een beetje af maar de wind stond wel van links tegen dus ik moest stevig op de pedalen.eenmaal Richard van voren gebracht reed ik weg uit het peloton en kwam met twee anderen voorop.Dit was omdat ik bang was door mijn inspanning het tempo op de volgende klim niet meer bij te kunnen benen en zo had ik dan wat tijd om te herstellen voordat ze me voorbij stoven.Langs de kant stond de man die ons in het hotel Couer de La Cuisine het beste eten ooit had voorgeschoteld te kijken met zijn kinderen en ik had nog even de tijd om wat vriendelijke worden te roepen en dat werd door hem beantwoord met Bon Chance! Allez!
een paar kilometer verder zat ik  weer in het peloton en we reden alweer die verduvelde glooiende weg op die constant op en af liep op 52-15 omhoog en 52-11 omlaag.Ik moest  even op adem komen nadat Kristof mij mee naar voren trok om weer gas te kunnen geven voor mijn ploegmaats.Toen er een groep van vijf favorieten wegreed zat onze man er niet bij en dat betekende voor mij weer vol aan de bak.Ik reed vier kilometer top-speed aan kop van het peloton om die mannen terug te halen.Het kwam uit mijn tenen maar we kwamen erbij meteen ging de meute breed over de weg en ik zorgde dat Richard voorin zat voor de laatste beklimming toen was bij mij de pijp leeg ik bolde als laatste over de streep van de vijftig man die nog over waren maar ik had een goed gevoel.Goed gewerkt met resultaat dat we het ploegenklassement wonnen en de bergtrui met Kristof Wielfaert en de derde plek in het eindklassement voor Richard Engelbert.
Ik zelf kreeg veel lof van mijn ploegmaats.hopelijk ben ik de volgende keer diegene die voor het klassement kan gaan anders knechten we gewoon weer:)

Groeten Lars