maandag 30 mei 2011

Saarschleifen Bike marathon 2011

Na een week weer hard werken in de zaak en de nodige trainingsuurtjes ben ik zaterdagavond hals over kop naar het Saarland in Duitsland gereden! Samen met Fabian, Harry en Kay. Toen we op de campingplaats aankwamen was het al 22:00 uur en onder luid kabaal en gelach hebben we nog even de boel op stelten gezet!
Kay en ik hadden natuurlijk weer eens honger en hadden allebei een huge pizza gehaald bij de plaatselijke italiaan. Al gauw konden we Harry en Fabian ook verleiden om een stukje te nemen anders was dat ding echt niet te verorberen!!

Al vroeg in de ochtend werd ik wakker en zag op mijn horloge dat het pas 4:50 was. Beetje vroeg om op te staan dus besloot nog een anderhalf uurtje te blijven liggen. Eenmaal opgestaan wilde ik koffie en Ben (vader van Kay) had ons een bidon koffie concentraat meegegeven en Kay had zijn benzine brander bij zich om het water daarvoor op te warmen.Toen werd het pas echt leuk want zodra we de vlam in dat ding hadden maakte dat een geluid alsof er een straaljager opsteeg!! Al gauw hoorde we Fabian schelden vanuit zijn tent en uiteindelijk zijn Fabian en Harry ook maar van alle ellende opgestaan.

De start was om half tien en toen we eenmaal van start gingen was het tempo goed te volgen. Ik had als tactiek om zo lang mogelijk mee vooraan te rijden en me dan moedwillig te laten lossen om mijn eigen tempo te rijden. De marathon was immers 103 km lang en met 2780 hoogtemeters!
Al gauw reden we met vijftien man vooruit en op de eerste beklimming ben ik mijn eigen tempo gaan rijden en kwam erachter dat er toch wat teveel lucht in mijn banden zat want mijn achterwiel slipte constant door. Na wat lucht eruit gelaten te hebben vervolgde ik mijn weg. In de eerste technische zone aangekomen reed ik mijn voorband van de velg tegen een steen aan en stond ik weer stil, met een co2 patroon kon ik de band snel weer oppompen en verder rijden.
De hele eerste 45 km reed ik helemaal alleen en toen er iemand van achter uit kwam reed ik samen met hem verder alleen op de technische stukken en afdalingen liet hij mij voorgaan want sturen kon die kerel nou echt niet.Steeds na zo een stuk wachte ik op hem en hij reed dan weer volle bak op het vlakke en bergop.Vanaf het begin had ik al wat last van mijn maag en na een reep en een gel genuttigd te hebben werd het alleen nog maar erger! Omdat de voeding bij mij tot twee keer toe omhoog kwam probeerde ik dan maar constant te drinken zodat ik niet ook nog kramp zou gaan krijgen. met nog 45 kilometer te gaan besloot ik mijn wedstrijdambities te laten varen en op een aangenaam tempo naar de finish te rijden.Op dat moment had ik alle tijd om eens van de omgeving te genieten en de mooie dalen te zien waardoor de Mosel zich heen kronkelt.Op de technisch stukken gaf ik wel weer vol gas en loofde ik de organisatie in gedachten voor het mooie MTB parcours! De trails waren super met korte bochten en steile afdalingen!
Eenmaal aangekomen bij de finish stonden Peter en Harry al te wachten en Kay kwam terug van het uit fietsen met een met zout uitgeslagen gezicht.Hij vertelde dat hij 10e was geworden en 60 km met kramp had gereden ! Harry had ook super gereden en had mij eerder in het parcours nog ingehaald. Ikzelf legde al uit aan de mannen dat ik misselijk was geworden en rustig aan had gedaan toen bleek dat ik 23e algemeen was en 11e in mijn categorie! Dat had ik echt niet verwacht met rustig aan doen. Voor Fabian liep het iets minder hij viel en had een paar lelijke schaafwonden op zijn been en heup hij voelde zich tijdens de race al niet te best dus de valpartij was dodelijk voor zijn moraal! Volgende keer beter!

Groeten Lars

maandag 16 mei 2011

Alleen de uitslag telt! (Bastogne 15/05/11)




Stel nou je zou winnen in een wielerwedstrijd vergelijken met zeuren om een snoepje bij je moeder. Het heeft natuurlijk met veel andere factoren te maken maar ik bedacht me dit op de terugweg in de auto.Aangezien het van Bastogne anderhalf uur rijden naar huis is had ik daar ook tijd genoeg voor! Als je moeder dan uiteindelijk toegeeft krijg je toch wat je wilt, of niet?

Dat even terzijde ga ik toch nog even wat vertellen over het koersverloop.Het parcours was licht glooiend en naar mijn mening meer glooiend bergaf dan op! wel mooi was dat de weg naar de finish stevig valsplat omhoog liep met in het midden een klein stukje vlak!
De beuk ging er weer lekker in en ik had al gauw door dat door het snelle parcours en de stevige zijwind het vooral verstandig was om voorin te rijden. al gauw reed ik dan ook met elk groepje vooruit zonder er veel voor te hoeven inspannen. Gewoon door op te letten en te pareren! Zo kwam ik ook in de uiteindelijke kopgroep terecht die aanvankelijk uit ongeveer twaalf man bestond.Al gauw besloot Dion Raphaël eens stevig aan de boom te rammelen en ik kon toen nog goed volgen. We raakte met vier man voorop maar ik kreeg al gauw het gevoel dat de heren met name de bovengenoemde Raphaël mij niet dulden in hun gezelschap dus ze probeerde me om beurten uit het wiel te kletsen wat dan ook uiteindelijk lukte. Ik kon ook geen aansluiting meer maken en viel terug in de eerstvolgende groep.
Twee ronden voor het einde kwam er een samensmelting met het peloton en besloot ik me een beetje gedeisd te houden. In de final lap werd de groep uit elkaar gereden en reed er een groepje voor ons uit van vier renners ik plaatse de jump op het eerste valsplat en kwam al gauw aansluiten, recupereerde kort en ging nog een keer vol aan ! Twee renners volgde en het peloton zat ons op de hielen.omkijken deed ik niet meer toen ik nog eens vol aanzette en aan de laatste dalende lijn naar de finish begon met de vierde plek in mijn hoofd! 100 meter voor de finish draaide ik helemaal vierkant en er kwamen zo'n twintig man langs me heen gedenderd! Aaah alweer niet gelukt! Achteraf in de auto dacht ik als ik maar genoeg blijf aandringen om een snoepje dan krijg ik het uiteindelijk wel ! :)

Groeten Lars






maandag 2 mei 2011

Een dromerig Cancellaraatje! (Retinne, Fleron BE)


Helmaal alleen op kop stoempend om het peloton op achterstand te houden! hopen dat ze twijfelen en er geen serieuze achtervolging wordt ingezet. Nu nog maar 3 KM! De finish al in zicht ! Yes het is binnen! Toen werd ik wakker met houten benen en dacht als ik zo moet koersen vanmiddag in Retinne zal het tegenvallen.Ik besloot eerst nog een stukje op de MTB mee te gaan met het groepje van mijn vader om de benen wat los te maken. Op het eerste klimmetje kon ik meteen mijn verkoudheid er een beetje uitfietsen en de beentjes voelde steeds beter aan
Nadat ik een uurtje met hun had meegefietst ben ik naar huis gereden en om een uur vertrokken naar Retinne dat dicht bij Luik ligt. Om drie uur hadden we start en het parcours van 4,5 km is met een heuveltje van 300 meter met een stijgingspercentage van ongeveer 8 a 9 procent pittig genoeg. De heuvel moest dan ook veertien keer beklommen worden en zodra je bovenkwam stond er een heftige wind op de kop.Omdat de weg daarna valsplat doorliep was het voor vele niet gemakkelijk om dat stuk te overleven.
In de eerste paar rondes regenden het dan ook aanvallen en moest ik er even doorheen komen omdat ik last had van mijn verkoudheid.Eenmaal over de eerste adem heen ging het wel goed maar niet super. Dus ik besloot om me gedeisd te houden tot later in de race.Na ongeveer half koers was er de eerste serieuze ontsnapping met een man of 10 daar zat ik meteen bij maar omdat er geen samenwerking op touw werd gezet kwam het peloton al gauw terug. vier ronden voor het einde zag ik mijn kans,iedereen om mij heen zwoegde de klim omhoog en op het valsplatte gedeelde probeerde een paar man weg te rijden. Ik zag dat het de jongens op kop uiterste krachten koste om die mannen terug te halen! Zodra ze werden ingelopen en het stil viel plaatse ik mijn aanval( Cancellaraatje)! Het moment was perfect en sloeg meteen een gat van een paar honderd meter! Ik zag het peloton niet meer en de eerste doorkomst alleen was als in mijn droom! De mensen keken een beetje vanaf de kant van wie is dat dan? en toen ze me een ronde later nog aan de leiding zagen begonnen ze spontaan te klappen en mij aan te moedigen! Ik hoopte dat het peloton op achterstand bleef maar alleen door die heftige wind te boksen was ook niet echt te doen. Ik baalde dat ik alleen zat en dat er niemand was meegereden! 2 ronden voor het einde werd ik dan nog ingelopen! Jammer! uiteindelijk werd ik 25e. Ik heb het iniedergeval geprobeerd een droom waar te maken.

Groeten Lars