Flemalle
Afgelopen Donderdag zijn Tom Boveree en ik samen met onze dames naar Flemalle gereden om een van de zwaarste wedstrijden van de ECW kalender te rijden. het parcours is vooral zwaar omdat er een beklimming in zit van een dikke twee en een halve kilometer die twaalf keer bedwongen moest worden, uiteindelijk bleek dat we er veertien keer over zijn gereden door een telfoutje van de jury.
De wedstrijd zelf liep plat gezegd klote! Iedereen liet zich van zijn allerbeste kant zien! Niet dus! Mijn mede coureurs reden vooral laf op het wiel en koste het daardoor onnodig tijd en krachten om te kopgroep terug te pakken.Uiteindelijk lukte dit waardoor we met een grote groep samen kwamen te zitten. Omdat er geen samenwerking was en ook niet kwam liep de achtervolgende groep al gauw op ons in.
Uiteindelijk reden er negen man vooruit en kon ik nog met vier man wegrijden uit de sterk uitgedunde groep. na drie rondes intens afzien haalde ik de finish ik moest mijn metgezellen nog laten gaan op het laatste stuk van de klim. Zo werd ik uiteindelijk dan veertiende, niet slecht op zich maar ook niet echt indrukwekkend! Tom Finishte achttiende. na Tom kwamen er nog maar twee renners binnen dus van 63 starters hebben er maar twintig uitgereden de uitslag spreekt dus voor zich!
Baelen sur Vesdre,
In het zonnetje vertrokken en in de stromende regen gekoerst! Pauline was weer mee naar de wedstrijd om lekker van het zonnetje te genieten en manlief nog even wat kunstjes te zien opvoeren! Dat zonnetje is niet gelukt maar het kunstje was wel aardig gelukt!
Pauline en ik liepen naar de inschrijving en het
begon al aardig te druppelen we schuilden even onder een boom voordat we onze weg vervolgden .Maar het begon steeds maar harder te regenen en onweer was ook op komst. We bleven een half uur staan in de tent van de inschrijving met nog een hele hoop mensen die niet naar de auto kwamen door het noodweer. Het regende niet het water stroomde vanuit de hemel en de donderslagen waren zo hard dat je nekharen ervan overeind stonden.Na een dik half uur druppelde het nog wat maar het noodweer was overgetrokken. De Koers zou verder heel erg nat blijven dus daar veranderende helaas niets aan.We stonden met een man of tachtig aan de start omdat de B categorie ook met ons moest starten . We hadden er al vanaf het begin een hoog tempo in op het eerste vals plat naar beneden liep de teller al gauw naar de zestig per uur en op het vlakke rond de vijfenveertig. Toch waren er nog genoeg jongens die weg probeerde te komen wat natuurlijk niet echt lukte tenzij je aan een stuk zestig in het uur kunt rijden. Daarom verliepen de eerste vier omlopen vrij saai voor mij constant wachten, eten en uit de wind zitten en vooral nat worden tot in de bilnaad!
Met nog drie ronden te gaan kwam er op de passage van de klim dan toch wat roering in het peloton. Even werd er stevig doorgetrokken en we reden met een groepje weg van een man of negen. Gelukkig was er al gauw wat samenwerking maar ook snel werd duidelijk dat er een paar man bijzaten die met geluk konden aanpikken bij ons en die werkte dan ook niet echt mee. Het peloton bleef ons op de hielen zitten maar op de voorlaatste beklimming trok ik nog eens vol door om weer wat ruimte te winnen. Van achteruit zag ik Dion Raphael aankomen vliegen en ik pikte gauw in omdat dit echt de kans was om te uiteindelijke slag te maken! Eenmaal onder aan de afdaling was de slag dan ook echt gemaakt en wist ik dat we vooruit bleven. Al gauw pikte we een van de twee koplopers die van een vroege vlucht nog voor ons reden terug. In de sprint wist ik eigenlijk wel dat ik kansloos zou zijn maar ik probeerde toch nog voor die tweede plek te rijden maar werd uiteindelijk vijfde. De eerste was nog steeds de vroege vluchter die we niet kregen ingerekend! Hoe hard kun je rijden ! Blijkbaar toch een maatje te groot voor ons allemaal.
De vorm is gelukkig stijgende. Volgende week weer een MTB marathon en over twee weken Ronde de Gaumaise een etappe koers van drie dagen !
Groeten Lars
Geen opmerkingen:
Een reactie posten