Cahottes Flemalle (Luik) Baelen sur Vesdre( Eupen)

Flemalle

Afgelopen Donderdag zijn Tom Boveree en ik samen met onze dames naar Flemalle gereden om een van de zwaarste wedstrijden van de ECW kalender te rijden. het parcours is vooral zwaar omdat er een beklimming in zit van een dikke twee en een halve kilometer die twaalf keer bedwongen moest worden, uiteindelijk bleek dat we er veertien keer over zijn gereden door een telfoutje van de jury.
De wedstrijd zelf liep plat gezegd klote! Iedereen liet zich van zijn allerbeste kant zien! Niet dus! Mijn mede coureurs reden vooral laf op het wiel en koste het daardoor onnodig tijd en krachten om te kopgroep terug te pakken.Uiteindelijk lukte dit waardoor we met een grote groep samen kwamen te zitten. Omdat er geen samenwerking was en ook niet kwam liep de achtervolgende groep al gauw op ons in.
Uiteindelijk reden er negen man vooruit en kon ik nog met vier man wegrijden uit de sterk uitgedunde groep. na drie rondes intens afzien haalde ik de finish ik moest mijn metgezellen nog laten gaan op het laatste stuk van de klim. Zo werd ik uiteindelijk dan veertiende, niet slecht op zich maar ook niet echt indrukwekkend! Tom Finishte achttiende. na Tom kwamen er nog maar twee renners binnen dus van 63 starters hebben er maar twintig uitgereden de uitslag spreekt dus voor zich!
















Baelen sur Vesdre,

In het zonnetje vertrokken en in de stromende regen gekoerst! Pauline was weer mee naar de wedstrijd om lekker van het zonnetje te genieten en manlief nog even wat kunstjes te zien opvoeren! Dat zonnetje is niet gelukt maar het kunstje was wel aardig gelukt!

Pauline en ik liepen naar de inschrijving en het begon al aardig te druppelen we schuilden even onder een boom voordat we onze weg vervolgden .Maar het begon steeds maar harder te regenen en onweer was ook op komst. We bleven een half uur staan in de tent van de inschrijving met nog een hele hoop mensen die niet naar de auto kwamen door het noodweer. Het regende niet het water stroomde vanuit de hemel en de donderslagen waren zo hard dat je nekharen ervan overeind stonden.Na een dik half uur druppelde het nog wat maar het noodweer was overgetrokken. De Koers zou verder heel erg nat blijven dus daar veranderende helaas niets aan.
We stonden met een man of tachtig aan de start omdat de B categorie ook met ons moest starten . We hadden er al vanaf het begin een hoog tempo in op het eerste vals plat naar beneden liep de teller al gauw naar de zestig per uur en op het vlakke rond de vijfenveertig. Toch waren er nog genoeg jongens die weg probeerde te komen wat natuurlijk niet echt lukte tenzij je aan een stuk zestig in het uur kunt rijden. Daarom verliepen de eerste vier omlopen vrij saai voor mij constant wachten, eten en uit de wind zitten en vooral nat worden tot in de bilnaad!
Met nog drie ronden te gaan kwam er op de passage van de klim dan toch wat roering in het peloton. Even werd er stevig doorgetrokken en we reden met een groepje weg van een man of negen. Gelukkig was er al gauw wat samenwerking maar ook snel werd duidelijk dat er een paar man bijzaten die met geluk konden aanpikken bij ons en die werkte dan ook niet echt mee. Het peloton bleef ons op de hielen zitten maar op de voorlaatste beklimming trok ik nog eens vol door om weer wat ruimte te winnen. Van achteruit zag ik Dion Raphael aankomen vliegen en ik pikte gauw in omdat dit echt de kans was om te uiteindelijke slag te maken! Eenmaal onder aan de afdaling was de slag dan ook echt gemaakt en wist ik dat we vooruit bleven. Al gauw pikte we een van de twee koplopers die van een vroege vlucht nog voor ons reden terug. In de sprint wist ik eigenlijk wel dat ik kansloos zou zijn maar ik probeerde toch nog voor die tweede plek te rijden maar werd uiteindelijk vijfde. De eerste was nog steeds de vroege vluchter die we niet kregen ingerekend! Hoe hard kun je rijden ! Blijkbaar toch een maatje te groot voor ons allemaal.

De vorm is gelukkig stijgende. Volgende week weer een MTB marathon en over twee weken Ronde de Gaumaise een etappe koers van drie dagen !

Groeten Lars

Saarschleifen Bike marathon 2011

Na een week weer hard werken in de zaak en de nodige trainingsuurtjes ben ik zaterdagavond hals over kop naar het Saarland in Duitsland gereden! Samen met Fabian, Harry en Kay. Toen we op de campingplaats aankwamen was het al 22:00 uur en onder luid kabaal en gelach hebben we nog even de boel op stelten gezet!
Kay en ik hadden natuurlijk weer eens honger en hadden allebei een huge pizza gehaald bij de plaatselijke italiaan. Al gauw konden we Harry en Fabian ook verleiden om een stukje te nemen anders was dat ding echt niet te verorberen!!

Al vroeg in de ochtend werd ik wakker en zag op mijn horloge dat het pas 4:50 was. Beetje vroeg om op te staan dus besloot nog een anderhalf uurtje te blijven liggen. Eenmaal opgestaan wilde ik koffie en Ben (vader van Kay) had ons een bidon koffie concentraat meegegeven en Kay had zijn benzine brander bij zich om het water daarvoor op te warmen.Toen werd het pas echt leuk want zodra we de vlam in dat ding hadden maakte dat een geluid alsof er een straaljager opsteeg!! Al gauw hoorde we Fabian schelden vanuit zijn tent en uiteindelijk zijn Fabian en Harry ook maar van alle ellende opgestaan.

De start was om half tien en toen we eenmaal van start gingen was het tempo goed te volgen. Ik had als tactiek om zo lang mogelijk mee vooraan te rijden en me dan moedwillig te laten lossen om mijn eigen tempo te rijden. De marathon was immers 103 km lang en met 2780 hoogtemeters!
Al gauw reden we met vijftien man vooruit en op de eerste beklimming ben ik mijn eigen tempo gaan rijden en kwam erachter dat er toch wat teveel lucht in mijn banden zat want mijn achterwiel slipte constant door. Na wat lucht eruit gelaten te hebben vervolgde ik mijn weg. In de eerste technische zone aangekomen reed ik mijn voorband van de velg tegen een steen aan en stond ik weer stil, met een co2 patroon kon ik de band snel weer oppompen en verder rijden.
De hele eerste 45 km reed ik helemaal alleen en toen er iemand van achter uit kwam reed ik samen met hem verder alleen op de technische stukken en afdalingen liet hij mij voorgaan want sturen kon die kerel nou echt niet.Steeds na zo een stuk wachte ik op hem en hij reed dan weer volle bak op het vlakke en bergop.Vanaf het begin had ik al wat last van mijn maag en na een reep en een gel genuttigd te hebben werd het alleen nog maar erger! Omdat de voeding bij mij tot twee keer toe omhoog kwam probeerde ik dan maar constant te drinken zodat ik niet ook nog kramp zou gaan krijgen. met nog 45 kilometer te gaan besloot ik mijn wedstrijdambities te laten varen en op een aangenaam tempo naar de finish te rijden.Op dat moment had ik alle tijd om eens van de omgeving te genieten en de mooie dalen te zien waardoor de Mosel zich heen kronkelt.Op de technisch stukken gaf ik wel weer vol gas en loofde ik de organisatie in gedachten voor het mooie MTB parcours! De trails waren super met korte bochten en steile afdalingen!
Eenmaal aangekomen bij de finish stonden Peter en Harry al te wachten en Kay kwam terug van het uit fietsen met een met zout uitgeslagen gezicht.Hij vertelde dat hij 10e was geworden en 60 km met kramp had gereden ! Harry had ook super gereden en had mij eerder in het parcours nog ingehaald. Ikzelf legde al uit aan de mannen dat ik misselijk was geworden en rustig aan had gedaan toen bleek dat ik 23e algemeen was en 11e in mijn categorie! Dat had ik echt niet verwacht met rustig aan doen. Voor Fabian liep het iets minder hij viel en had een paar lelijke schaafwonden op zijn been en heup hij voelde zich tijdens de race al niet te best dus de valpartij was dodelijk voor zijn moraal! Volgende keer beter!

Groeten Lars

Alleen de uitslag telt! (Bastogne 15/05/11)

Stel nou je zou winnen in een wielerwedstrijd vergelijken met zeuren om een snoepje bij je moeder. Het heeft natuurlijk met veel andere factoren te maken maar ik bedacht me dit op de terugweg in de auto.Aangezien het van Bastogne anderhalf uur rijden naar huis is had ik daar ook tijd genoeg voor! Als je moeder dan uiteindelijk toegeeft krijg je toch wat je wilt, of niet?

Dat even terzijde ga ik toch nog even wat vertellen over het koersverloop.Het parcours was licht glooiend en naar mijn mening meer glooiend bergaf dan op! wel mooi was dat de weg naar de finish stevig valsplat omhoog liep met in het midden een klein stukje vlak!
De beuk ging er weer lekker in en ik had al gauw door dat door het snelle parcours en de stevige zijwind het vooral verstandig was om voorin te rijden. al gauw reed ik dan ook met elk groepje vooruit zonder er veel voor te hoeven inspannen. Gewoon door op te letten en te pareren! Zo kwam ik ook in de uiteindelijke kopgroep terecht die aanvankelijk uit ongeveer twaalf man bestond.Al gauw besloot Dion Raphaël eens stevig aan de boom te rammelen en ik kon toen nog goed volgen. We raakte met vier man voorop maar ik kreeg al gauw het gevoel dat de heren met name de bovengenoemde Raphaël mij niet dulden in hun gezelschap dus ze probeerde me om beurten uit het wiel te kletsen wat dan ook uiteindelijk lukte. Ik kon ook geen aansluiting meer maken en viel terug in de eerstvolgende groep.
Twee ronden voor het einde kwam er een samensmelting met het peloton en besloot ik me een beetje gedeisd te houden. In de final lap werd de groep uit elkaar gereden en reed er een groepje voor ons uit van vier renners ik plaatse de jump op het eerste valsplat en kwam al gauw aansluiten, recupereerde kort en ging nog een keer vol aan ! Twee renners volgde en het peloton zat ons op de hielen.omkijken deed ik niet meer toen ik nog eens vol aanzette en aan de laatste dalende lijn naar de finish begon met de vierde plek in mijn hoofd! 100 meter voor de finish draaide ik helemaal vierkant en er kwamen zo'n twintig man langs me heen gedenderd! Aaah alweer niet gelukt! Achteraf in de auto dacht ik als ik maar genoeg blijf aandringen om een snoepje dan krijg ik het uiteindelijk wel ! :)

Groeten Lars

Een dromerig Cancellaraatje! (Retinne, Fleron BE)

Helmaal alleen op kop stoempend om het peloton op achterstand te houden! hopen dat ze twijfelen en er geen serieuze achtervolging wordt ingezet. Nu nog maar 3 KM! De finish al in zicht ! Yes het is binnen! Toen werd ik wakker met houten benen en dacht als ik zo moet koersen vanmiddag in Retinne zal het tegenvallen.Ik besloot eerst nog een stukje op de MTB mee te gaan met het groepje van mijn vader om de benen wat los te maken. Op het eerste klimmetje kon ik meteen mijn verkoudheid er een beetje uitfietsen en de beentjes voelde steeds beter aan
Nadat ik een uurtje met hun had meegefietst ben ik naar huis gereden en om een uur vertrokken naar Retinne dat dicht bij Luik ligt. Om drie uur hadden we start en het parcours van 4,5 km is met een heuveltje van 300 meter met een stijgingspercentage van ongeveer 8 a 9 procent pittig genoeg. De heuvel moest dan ook veertien keer beklommen worden en zodra je bovenkwam stond er een heftige wind op de kop.Omdat de weg daarna valsplat doorliep was het voor vele niet gemakkelijk om dat stuk te overleven.
In de eerste paar rondes regenden het dan ook aanvallen en moest ik er even doorheen komen omdat ik last had van mijn verkoudheid.Eenmaal over de eerste adem heen ging het wel goed maar niet super. Dus ik besloot om me gedeisd te houden tot later in de race.Na ongeveer half koers was er de eerste serieuze ontsnapping met een man of 10 daar zat ik meteen bij maar omdat er geen samenwerking op touw werd gezet kwam het peloton al gauw terug. vier ronden voor het einde zag ik mijn kans,iedereen om mij heen zwoegde de klim omhoog en op het valsplatte gedeelde probeerde een paar man weg te rijden. Ik zag dat het de jongens op kop uiterste krachten koste om die mannen terug te halen! Zodra ze werden ingelopen en het stil viel plaatse ik mijn aanval( Cancellaraatje)! Het moment was perfect en sloeg meteen een gat van een paar honderd meter! Ik zag het peloton niet meer en de eerste doorkomst alleen was als in mijn droom! De mensen keken een beetje vanaf de kant van wie is dat dan? en toen ze me een ronde later nog aan de leiding zagen begonnen ze spontaan te klappen en mij aan te moedigen! Ik hoopte dat het peloton op achterstand bleef maar alleen door die heftige wind te boksen was ook niet echt te doen. Ik baalde dat ik alleen zat en dat er niemand was meegereden! 2 ronden voor het einde werd ik dan nog ingelopen! Jammer! uiteindelijk werd ik 25e. Ik heb het iniedergeval geprobeerd een droom waar te maken.

Groeten Lars

Mtb EBBT XC Grand Halleux

Gisteren dan eindelijk weer eens een wedstrijdje gereden en ik had er ook echt zin in. Het enige probleempje wat we hadden was dat we een beetje aan de late kant waren. Ik ging Kay ophalen in Reijmerstok en kwam erachter dat ik mijn beurs was vergeten dus kon ik weer terug naar huis om die op te halen!
Eenmaal op weg ging het toch allemaal vlotjes en kwamen rond half tien aan in Grand Halleux. We zouden starten onder aan de cote de Wanne en er was een aardig peloton aanwezig. Winand,Harry,kay,Ingo en Rudo stonden natuurlijk allemaal lekker weer vooraan. Ze zwaaiden vrolijk naar me met een lach vol leedvermaak dat ik achteraan moest starten. Toen het startsein klonk ben ik meteen naar voren gereden en boven aan de eerste klim zat ik al bij de eerste twintig bikers!
Het Parcours was fantastisch met veel klimmen snel dalen single trails en technische stukjes in afdalingen. na ongeveer 15 km haalde ik kay in die last kreeg van zijn achillespees een oude blessure van hem waardoor hij zijn voet totaal niet meer kon afwikkelen.De eerste tweeëntwintig KM reden we al rap in 50 minuten en vanaf helft eerste ronde reed ik de hele tijd met Winand samen. in de 2e ronde begon ik dan ook wel even heftig het snelle tempo van daarvoor te voelen en ik moest op een vlak stukje lossen boven op een klim! gelukkig moest de Belgisch kampioen er ook vanaf en die reed me mooi terug naar het wiel van de laatste man in de groep. Ditzelfde deed hij later nog een keer maar uiteindelijk zaten we met vieren achterop het groepje voor ons. De laatse 10 km kwam ik dan ook alleen te zitten en werd nog door een groepje van 5 ingehaald ik werd uiteindelijk 31e in de uitslag en alleen Winand eindigde een plek of 6 voor mij!

Ik wil normaal nog altijd een woord toevoegen over een vereden voorjaars-klassieker die op zondag vereden is maar ik kan geen woorden schrijven over wat Phillipe Gilbert deed in Luik-Bastenaken-Luik! Ik kan alleen maar net als Fränk Schleck mijn petje afnemen!

Allez Phill

Wat zijn we de afgelopen weekenden toch verwend met het mooie weer ! Vorige week had ik geen update van de blog geschreven omdat ik het te druk had met van het weer te genieten! Ik had immers ook geen wedstrijden gereden dus dan is er sowieso iets minder te melden.
Komende weken gaat het koersen dan eindelijk voor mij echt van start zowel op de weg als de MTb. Volgende week rij ik nog Klimmen-Banneux op zondag en op 2e paasdag een mountainbike wedstrijd.
In de maand mei staan er grotere marathons gepland en een paar mooie uitdagende wegkoersen!

Zoals bij de meeste voorjaarsklasiekers wil ik nog even mijn mening delen over de Amstel Gold Race.Rond kwart op 2 ben ik op de cote de Trintelen gaan kijken naar de coureurs die daar zo leek het lekker op hun gemakkie naar boven reden. Achteraf hoorde ik Björn Leukemans zeggen tegen een presentator van Sporza dat de koers nooit was stilgevallen nadat Rabobank eens aan de boom had geschud. Ook op tv zag het er niet uit alsof er echt gekoerst werd maar ik denk dat het gevoel dat hij beschreef ook heel erg met het constante draaien en keren te maken had en het eindeloze op en af door de Limburgse heuvels ! Jij liever dan ik meneer Leukemans!
Ik vind het altijd een kamikaze rit met al die vluchtheuvels,drempels en paaltjes op de stoep dat is een van de redenen dat ik liever in België fiets!Ook is het altijd een beetje jammer dat de koers pas echt begint op 20km van de finish.Maar de eerste 230 km worden dan wel weer afgelegd door het prachtige Limburgse Landschap dat veel goed maakt in dit geval!
Tot slot nog een ode aan Phill . Wat een klasbak die Gilbert!!! Ik ben al sinds dat hij bij Francaise de Jeux reed een fan van Phillipe Gilbert. Wat ik dan ook extra verdiend vind aan zijn overwinning is dat alles en iedereen op zijn wiel zat en hij de competitie wist te vloeren op de Cauberg! Fantastich ! Dit bedoel ik dan niet zozeer naar de andere renners die moedig gestreden hadden. Maar vooral dat het laffe koersgedrag van Rabobank dan op deze wijze stevig werd afgestraft! Allez PHill!!

Olne-Spa-Olne MTB

Erg vroeg vandaag al om kwart voor 6 op om te ontbijten .Omdat ik mijn mijn vader en Flip Olne-Spa-olne ging rijden. Ik wist niet echt wat ik moest verwachten van de rit en hoe ik 74 km op en af in de Ardennen zou doorstaan.
Na de start voelde het meteen goed en kon mijn karretje aanhaken bij Harry Rasing en Peter van Mil. Maar al gauw sloeg het noodlot toe ( even wat drama inbouwen:)! ). Ik kreeg een leegloper van mijn tubeless band doordat ik over een gat heen sprong in een afdaling en moest stoppen om de band op te pompen. Harry vroeg nog of hij moest wachten maar ik zei '' rij maar door,, ! Met de gedachte de koers wacht op niemand!
Even later sloot ik weer bij Peter aan en Harry was al gevlogen toen ik merkte dat ik alweer een leegloper had. Peter gaf zijn handpompje aan mij af en ik stopte om te pompen. De latex dichte de band niet en ik moest er dan toch maar een bandje in steken.Ongeveer 15 km later in een afdaling liep in een klap mijn band leeg en ik kon weer afstappen om het te repareren! Het was nu niet de band maar het ventiel was gewoon uit de hals geschoten was en ik nam me voor om het te fixen en op pap te wachten en samen verder te rijden. We zijn droog en heelhuids aangekomen en ik was toch tevreden over de mooie rit en de goede benen van vandaag die ik helaas door pech niet had kunnen tonen met een goede tijd en klassering. Volgende keer beter.

Voor ons handelsmerk was er meer succes vandaag! Nick Nuyens won de Ronde van vlaanderen en laat dat nou net op een Specialized zijn geweest!! Wat een spannende koers de quicksteps deden het vuile werk door Silvain Chavanel te laten plakken in het wiel van de pletwalser van Bern en Boonen had de wekker net iets te laat gezet. Het leek wel een stierengevecht hoe ze Der Fabian met speren doorboorden tot hij briesend neerviel en zich overgaf. Maar toen hij die paar rode streepjes op het shirt van Gilbert zag op de Bosberg die weer eens liet zien wat hij voor een complete renner is, kreeg hij weer moed. Ze reden met een vedetten groepje het gat dicht en uit de achtergrond wist Gerain Thomas nog even flecha af te zetten voorin bij de groep Cancelara! De stier wist zich los te rukken met Chavanel en Nuyens en zag uiteindelijk een rode S voorbij rijden Proficiat voor Nuyens ! Maar vooral respect voor Cancelara! Want het was toch wel een beetje een voor allen maar hij was alleen....


Groeten Lars